|
|
|
|
|
|
De vereniging
Mahjong, een spel, oud en van ver gekomen bekoort de spelers van De Rode Draak nu zo'n jaar of tien. Niet alleen omdat het meer is dan een spelletje, maar ook omdat het er uit ziet als meer dan een spelletje. Sommige stenen, sommige uitvoeringen, zijn ware kunstvoorwerpen. Volgens velen is de rode draak de mooiste steen. Daarom is onze competitie ernaar vernoemd. Mahjong spelen is voor de spelers van De Rode Draak een avond spanning en gezelligheid, èn de manier om elkaar steeds weer tegen te komen.
Het speelschema van het seizoen 2003 is hier te vinden.
Hieronder een stukje verenigingsgeschiedenis, overgenomen uit de uitnodiging voor ons lustrumtoernooi in 1995. Het vervolgverhaal De Wraak van de Rode Draak is t.z.t. ook online te lezen.
Hoe de muur in Amsterdam werd opengebroken
De geschiedenis van De Rode Draak - door Eric-Jan Hartstra
Er was eens een vrouw in Amsterdam. Zij kende een geheim. Het was zeker geen exclusief geheim, eigenlijk was het meer een passie. Graag wilde zij deze liefde dan ook delen. Slechts met vier mensen was het ware geluk te bereiken. Ze had vrienden en kennissen, doch niemand in haar omgeving deelde haar kennis. In misschien wel de koudste aprilnacht van de eeuw besloot ze haar geheim te delen met haar bondgenoten. Ze pakte een kleine koffer en opende deze. Er kwamen stenen uit: tekens, kringen en bamboes. Maar er waren ook seizoenen, de vier jaargetijden maakten het geheel tijdloos. Terwijl buiten de oostenwind het weer bepaalde, legde zij uit dat in het begin van het spel deze wind ook binnen zou heersen. Maar ook de andere drie winden konden stormachtige veranderingen teweeg brengen. Het geheel werd alleen maar raadselachtiger door de aanwezigheid van draken. Slechts de bloemen brachten een iets vriendelijker kleur op tafel. De aanwezigen luisterden vol spanning. Er was ook sprake van onbegrip. Er ontstond een vierkant op de tafel. De dobbelstenen bepalen het lot. Elke opening van de muur zal een ander verloop van het spel tot gevolg hebben. Natuurlijk verliep het niet meteen briljant. Maar al snel begrepen allen dat de vrouw niets teveel gezegd had. Het bleek mogelijk om geluk af te dwingen. Al leek het aan het begin van een ronde nog zo uitzichtloos, de stenen boden telkens weer verrassingen. Zo werd het al snel laat. Niemand wilde slapen want de passie greep om zich heen.
Zo kon het dan ook gebeuren dat men steeds vaker op een avond verlangde naar het moment waarop het koffertje werd geopend. De mensen van die nacht gingen op zoek. Zij wilden ook zo'n doos met stenen. Men ging in de eigen woonplaats op zoek en het bleek dat een koffertje voor iedereen bereikbaar was. Men sprak er weer met anderen over en er kwamen steeds meer geïnteresseerden in de 154 stenen. Vier mensen zou men nodig hebben voor een spel, maar waarom kon je het niet breder zien. Want niet alleen het lot bepaalt het geluk, je kunt het ook afdwingen. En als je het lot kunt tarten, waarom zou dan niet kijken wie hierin het beste is. Het is niet te zeggen dat de mensen van die eerste nacht uit elkaar groeiden. Wel kregen ze andere bezigheden en verspreiden zij zich over het land. Maar niets is leuker dan elkaar eens in de maand weer tegen te komen. Dan trekken zij zich terug op een bovenzaaltje in een café. Dat alles onder de naam van de mooiste steen uit het spel: De Rode Draak.
|
|
|
|
|
© harthout 1997-1999