Toernooi

• Uitslag van het toernooi

Het eerste lustrum van De Rode Draak op 12 februari 1995 mocht natuurlijk niet onopgemerkt passeren. Het was een mooie aanleiding om ook in Amsterdam eens een mahjong toernooi te organiseren. De organisatie werd heldhaftig opgenomen door Jenneke van Pijpen en Margreet de Boer. Advertenties, uitnodigingen, computersystemen, rekenformulieren; het kwam er allemaal bij kijken. 12 februari 1990 startte op een donker bovenzaaltje de Mahjong Competitie van De Rode Draak. Exact vijf jaar later ontving De Rode Draak ruim dertig mahjong liefhebbers uit het hele land op de zonovergoten eerste verdieping van cafe East of Eden.

Ruim voordat het toernooi begon, stroomden de eerste deelnemers binnen. Vanwege dit enthousiasme verliep de inschrijving zeer voorspoedig, van files voor de inschrijftafel was dan ook geen sprake. Na een kort welkomstwoord startte het toernooi exact op tijd. Om half 1 denderden de 1360 stenen over de tafels. Al na de eerste ronde was de spanning om te snijden. Dat nog niet zozeer vanwege de uitslagen, alles was nog mogelijk. De grote vraag was: werkt het computerprogramma? Vincent Harteveld was ervan overtuigd dat hij een adequaat rekenprogramma zou kunnen schrijven. Na de eerste ronde brak het moment der waarheid aan. Eric-Jan rekende nog eens twee extreme voorbeelden door en sprak het verlossende woord: het werkt! Misschien werd dit wel het succes van het toernooi: steeds binnen een half uur had het secretariaat de tussenstand in orde. De inmiddels gevleugelde uitspraak "Komt er nog een stand? Printen, gek!" zal ons nog jaren achtervolgen.

Om 13.30 nam Jelte Rep uit Hilversum de leiding met 4.826 punten. Een ronde later nam plaatsgenote Olga van Erkel de eerste plaats over met 8.194 punten. Haar voorsprong leek enorm, maar door een overwinning met 7.066 punten spurtte Rosmaler John Verhoeckx haar in de derde ronde voorbij. In de vierde ronde liep de Brabander uit tot ruim 1.600 punten voorsprong. Van Erkel sloeg echter genadeloos terug en stond na de vijfde ronde al weer 1.200 punten voor. Het verschil met de overige spelers was inmiddels ruimt 5.000 punten, dus de laatste ronde moest beslissen wie de champagne mee naar huis zou nemen. Verhoeckx won, Van Erkel verloor, maar het verschil was niet groot genoeg om de zege naar Brabant te voeren. De rode wijn heeft vast ook goed gesmaakt.

En de spelers van de Rode Draak? Stelt men iets voor in Nederland. Laten we eerlijk zijn: het valt niet mee. Opmerkelijke uitzondering was Saranna. Zij steeg tot grote hoogte. En de rest? Wat zullen we zeggen. Het secretariaats-team wist het tot een zevende plaats te brengen. Dit had hoger moeten zijn: een speler vond Vincents vieze Zeven Tweelingen geen mahjong. Bij de ENMV-regels wordt dit niet geaccepteerd, bij ons toernooi wel. Omdat Vincent bij de uitleg de computer testte, accepteerde hij zijn nederlaag, onterecht dus. Ex-speelster Jacqueline nam na twee rondes haar vertrouwde, laatste plaats in. Toch was haar eindklassering na bovengenoemde Rode Draak-spelers de beste.