Peter

Peter speelt sinds 1998 mahjong bij de Rode Draak. Daarvoor speelde hij alleen maar met zijn leven en computerspelletjes. Ook al is hij officieel geboren te Utrecht (1973: "it says so in my passport"), voelt hij zich op en top Amsterdammer.

Peter werkt in het café en op de afdeling Studentenadministratie en Onderwijsvoorlichting van de Vrije Universiteit Amsterdam. Wat hij daar doet is niet helemaal duidelijk en bij navraag werd het alleen maar onduidelijker.
Naast het werk op de VU is Peter zelfstandig ondernemer. Hij heeft een Internetbedrijfje dat EightBall Productions heet. Je moet toch wat in je vrije tijd...

Hieronder volgt een verhaaltje van zijn hand. Volgens de meeste stemmen gaat het over mahjong.

Snelschaken is een bekend verschijnsel binnen de wereld van de denksporten. Zo kennen we ook sneldammen, tempo-bridge en nog meer van deze snelheidsverhogende spelletjes. Het komt er kortweg op neer dat door het verkleinen van de denktijd, de vaart van het spel aanzienlijk stijgt, net als de aantrekkelijkheid van het spel voor de toeschouwer. De logica hiervan ontgaat me enigszins, omdat door het wegcijferen van de denktijd de kwalificatie 'denksport' niet meer aannemelijk is. Zo worden regelmatig 's werelds beste schakers genadeloos afgestraft door een inferieur spelertje.

Voor ik deelnam aan de competitie van De Rode Draak, hoorde ik verhalen over urenlange Mahjong partijen, eindeloze opeenvolgingen van remises en gestaakte partijen. Er stond me nog wat te wachten, dus… dacht ik.

Ondertussen heb ik drie officiële partijen gespeeld en tot mijn verbazing was mijn tafel iedere keer als eerste klaar. Nu heb ik telkens andere tegenspelers, dus het kan niet anders of het ligt aan mij dat na hooguit twee, drie remises de stenen weer in het doosje worden opgeborgen. Een versie van snel-Mahjong, zeg maar. Als het nog niet uitgevonden is...

Als het aan mij ligt dat we telkens zo snel klaar zijn, kan dat vier dingen betekenen:

• het is toeval;
• ik ben erg goed (aan de hand van de huidige ranglijst zou men anders oordelen);
• ik ben erg slecht (en gooi dus alle goede stenen weg);
• ik denk niet genoeg na en steek daarbij andere spelers aan.

Alleen in het tweede en het laatste geval is er nog hoop voor mij. Het tweede geval valt voor velen ogenschijnlijk af, maar daar kom ik nog op terug (en zij ook). Er blijft dus in het meest positieve geval één ding over: ik denk te weinig na. Er gebeurt dus hetzelfde als bij snelschaken: inferieure spelers worden in staat gesteld mij te verslaan. Maar al doende leert men, zeggen moeders, dus: door iets meer tijd te nemen zal het Spel van de Hemel me geen moeite kosten, Slangen (welke dan ook) draai ik de nek om en De Rode Draak zal eindelijk een keer gedemonstreerd worden. Als ik meer na zou denken zou ik binnen de kortste keren Grootmeester zijn; Prins Pung, King Kong, Majesteit Mahjong, etc… En zie daar: de erkenning van punt twee.

Nu rest mij nog slechts gestaag te klimmen in het klassement. Mijn directe "concurrent" (Michiel, haha) ben ik inmiddels gepasseerd, ondanks zijn voortvarende start op de eerste competitiedag. O nee, dat is waar ook, hij werd waargenomen door mevr. Houtepen (Grootmeesteres in spe). Waarschijnlijk geldt dan voor Michiel de derde categorie. Geeft niets hoor, zelfs voor slechte spelers is er nog hoop: de hoop geen laatste te worden.

Peter Jongsma

Email: Peter