Ingrid Houtepen
Wel een beetje raar,		twee-en-dertig jaar.
Twee-en-dertig jaar op de wereld en bezig met van alles en nog wat. Geef daar maar eens een indruk van.

Om met het Mahjong te beginnen...

Samen met Eric-Jan is Ingrid het wedstrijdsecretariaat van de Rode Draak. Eens per jaar een rooster maken, eens per maand de stand bijhouden, vormgeven op papier en digitaal doorgeven aan de webmaster. Wie weet ook nog eens vormgeven voor het WWW, het leerproces is in volle gang.

Regelmatig terugkerend vertier: AJAX...

Het wachten op een seizoenkaart voor AJAX werd in 1998 dan eindelijk beloond. De dames van vak 423 maken sinds augustus van dat jaar de boel een stuk gezelliger in -jawel!- vak 423.
Dat het in dit seizoen opeens wat minder gaat met de favoriete club kan de pret niet drukken. We gaan voor de betere tijden en blijven bij de wedstrijden paraat. We hopen de herhaling van het fantastische succes van 24 mei 1995 nog eens mee te maken!

Haar dagen zijn gevuld met....

Vier dagen in de week vult ze met het Huurteam-project in de binnenstad van Amsterdam.
Huurders van particuliere huisbazen kunnen daar rekenen op de nodige steun bij te hoge huren, belachelijke servicekosten, achterstallig onderhoud, intimidatiepraktijken en alles wat sommige huisbazen in Amsterdam nog meer weten te presteren. Tegelijkertijd inventariseert het Huurteam de stand van zaken op de particuliere markt op het gebied van de huurprijzen en kwaliteit van de woningen.

Ook de avonduren zijn voor een groot deel aan de huurkwestie besteed.

In haar "vrije" tijd is ze regelmatig te vinden in het kantoor van Bewonerskoepel Palladion. Deze club komt op voor de belangen van de huurders bij woningbouwvereniging de Dageraad. Ingrid heeft in het bestuur van Palladion de dankbare taak van secretaris.

Ook in het complex woningen waar ze zelf woont bemoeit ze zich met de gang van zaken.

De bewonerscommissie Grosblok houdt zich bezig met de servicekosten, klachten in en om de woningen en organiseert vier keer per jaar een leuke activiteit in de gezamenlijke binnentuin.

De vervoerskwestie

Het is zo'n tien jaar geleden dat de Amsterdammers pleitten voor een autovrije binnenstad en Ingrid zich daar ook nog actief voor inzette. Wat moet je in Amsterdam met een auto, fietsen is sneller, schoner en ook nog eens een goed alternatief voor andere sport. De fiets is en blijft het favoriete transportmiddel, van huis naar werk en terug en ook voor de vakantie. Sinds februari 1999 is Ingrid zich ook het besturen van een auto eigen aan het maken. De vraag hoe lang het gaat duren voor het roze papiertje op zak is, durft ze nog niet te beantwoorden, maar ooit is er weer een nieuwe milieuvervuiler bij!

Nog tijd voor hobby's?

Wat zijn je hobby's? Zo'n echte vraag voor aanstaande correspondentievrienden en sollicitatiegesprekken. "Lezen en zwemmen", zei ze dan vroeger altijd.
Gelukkig komt het er, naast het bestuurswerk, toch ook een echte hobby, nog vaak van een goed boek te lezen. Ook een paar filosofenwerken per jaar, sinds Ingrid meedoet aan de lees- en discussiegroep Hercules.
Zwemmen schiet er alweer een tijdje bij in. Het is en blijft een goed voornemen, maar sommige voornemens blijven erbij.
Ach, niks doen is af en toe ook wel prettig.

En vakantie?

Ja natuurlijk, vakantie! Soms ver weg, soms dichtbij huis. In 1998 op de fiets het zuidelijk deel van Nederland door, in 1997 een Grieks eiland verkend waar het fietsen niet mee viel. De verst gemaakte reis was in 1996 naar Kameroen, ook de eerste keer dat Ingrid in het vliegtuig zat.
En dan natuurlijk minstens eens per jaar naar de mooiste plek van Nederland: Terschelling! Fietsen, strand, (meestal) zon, en wanneer het regent of 's avonds het Amsterdamsch Koffijhuis.

Hoe is het zo gekomen?

Op 27 januari 1967 werd Ingrid in het Amsterdamse Julianaziekenhuis geboren. In de Kinkerbuurt dus, waar ze inmiddels ook weer is aangeland. De tussenstations: Uithoorn (Romeflat en Bertram), Amsterdam Oost (Christiaan de Wetstraat) en de Jordaan (Goudsbloemstraat).
Op 18-jarige leeftijd keurig biologie gaan studeren op de VU, maar na een paar jaar bleek dit niet je van het. Zich in bedompte vergaderzaaltjes inzetten voor het wel en wee van haar medestudenten werd een tijdrovende bezigheid. Bij de SRVU-studentenvakbond heeft ze heel wat uren besteed, eerst vrijwillig en later betaald bij het kamerbureau. Hoogtepunt bij de SRVU de kennismaking met Eric-Jan (en wat daarna kwam), dieptepunt: de sloop van de blauwe barak in 1997.